Η… νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου στη Λεωφόρο και τα «μηνύματα» της ανεπανάληπτης πρόκρισης του Παναθηναϊκού

Να ξεκινήσουμε με μια παραδοχή η οποία ενδεχομένως να μην σας αρέσει, να μην είναι «υπέρ» μας, αλλά… ισχύει. Ό,τι και αν διαβάσει, όσο υλικό και αν πάρει από πλευράς εικόνας, όποιος δεν βρέθηκε στις κερκίδες του «Απόστολος Νικολαΐδης» χθες (22/02), πολύ δύσκολα θα «εισπράξει» όλα όσα έγιναν!

Δεν είναι θέμα αντίληψης που δεν διαθέτει κάποιος, ή αδυναμίας όσων εξ ημών παρακολουθήσαμε δια ζώσης τον απίστευτο δεύτερο ημιτελικό του φετινού Κυπέλλου Ελλάδας Betsson ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, να σας μεταφέρουμε ακριβώς τι… διαδραματίστηκε και φτάσαμε σε αυτό το ανεπανάληπτο 6-5 στα πέναλτι.



Είναι ολόκληρο το… τρίωρο, αυτό καθ’ ευαυτό, που καθιστά από μόνο του δύσκολη κάθε περιγραφή του. Σίγουρα, δε, κάνει σχεδόν δεδομένη την παράλειψη πολλών πραγμάτων και συναισθημάτων! Ακόμα και τώρα που -υποτίθεται πως- το κεφάλι έχει κρυώσει…



Σε κάθε περίπτωση, η… μυθική αυτή πρόκριση των «πράσινων» απέναντι στον «δικέφαλο του Βορρά» και τα συμπαραμαρτούντα της θα μνημονεύονται για πάρα πολλά χρόνια και απόλυτα δίκαια.

Γράφτηκε ποδοσφαιρική ιστορία στη Λεωφόρο, με το… κάρμα να παίζει κι αυτό τον δικό του ρόλο απέναντι στους παντός είδους «υβριστές», που, όντως, το βρήκαν μπροστά τους! Και, μάλιστα, πολύ πιο γρήγορα από ότι ενδεχομένως θα περίμεναν και οι ίδιοι…

«Μίλησαν» η μαχητική ψυχή και η Λεωφόρος

Στα του αγώνα τώρα, αναμφίβολα ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αυτός που (θα) έπρεπε. Εξηγήσεις υπάρχουν, αρκετές. Από τις απουσίες του -τιμωρημένου και κομβικού- Ρούμπεν Πέρεθ και των τραυματιών Χουάνκαρ, Φίλιπ Τζούριτσιτς και Μπένιαμιν Βέρμπιτς. Ή τις αναγκαστικές αλλαγές των Άνταμ Τσέριν-Τιν Γεβντβάι πριν και μέσα στο ματς αντίστοιχα.

Προφανώς, πρέπει να καταγραφεί και η εικόνα του «τριφυλλιού» που έμοιαζε να μην ξέρει πώς να διαχειριστεί το προβάδισμα του ενός γκολ που είχε μετά τον πρώτο ημιτελικό της Τούμπας. Με τους ποδοσφαιριστές του να δείχνουν προβληματική αντιμετώπιση όχι μόνο στο πνευματικό κομμάτι, αλλά και σε αγωνιστικό επίπεδο.

Αδυνατώντας να επιτεθούν σωστά και… ψύχραιμα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και, έχοντας χάσει την «μάχη» του κέντρου, φτάνοντας στο σημείο να μην έχουν κατοχή μπάλας για πρώτη φορά σε εντός έδρας ματς τους.

Δίκαια, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ πήγε το ματς στην παράταση, με μεθοδικό τρόπο έφτασε και σε σκορ πρόκρισης σε ιδανικό για αυτόν σημείο. Ωστόσο, μέχρι να φτάσουμε στην… γκολάρα του Δημήτρη Λημνιού που ήρθε από τον πάγκο και με buzzer beater οδήγησε την επική αυτή ρεβάνς στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι, οφείλουμε να επισημάνουμε και δύο ακόμα πράγματα…

Αφενός την μαχητική ψυχή που, όπως επισήμανε και ο Φατίχ Τερίμ στη συνέντευξη Τύπου, έβγαλαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού! Παρότι ήταν κακοί, το πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις. Έδειξαν πίστη στην ανατροπή, έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο, αρνήθηκαν να… παραδοθούν και εν τέλει δικαιώθηκαν στο 129’.



Για να φτάσουν έως εκεί, βέβαια, χρειάστηκε και η… βοήθεια του κοινού. Η Λεωφόρος απέδειξε -για μια ακόμα φορά- πως, όταν πρέπει, είναι «καμίνι» και μπορεί να επηρεάσει τους πάντες! «Δίνοντας φτερά» στους γηπεδούχους και παρασύροντας τον εκάστοτε αντίπαλο, όπως συνέβη και χθες…

Από το πρώτο σφύριγμα του Ντάνιελ Ζίμπερτ και μέχρι το happy end, ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο προσπάθησε και πέτυχε να βάλει κι αυτός το δικό του λιθαράκι -ειδικα απο το δευτερο ημίχρονο και μετά- στην ανεπανάληπτη επιτυχία και να γίνει μέρος της.

Αυτή την φορά είχε… Δράκο στην εστία

Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω δεν θα είχε συμβεί, αν δεν υπήρχε η εμφάνιση… καριέρας του Μπαρτλομιέι Ντραγκόφσκι στην ρωσική ρουλέτα.

Ο Πολωνός τερματοφύλακας κατέβασε ρολά, όχι μία αλλά τρεις φορές στην διαδικασία των πέναλτι. Και μάλιστα όχι σε «τυχαία» πέναλτι, αλλά σε απόλυτα καθοριστικά. Σε εκείνα που, σε ενδεχόμενη εύστοχη εκτέλεση, ο αντίπαλος θα έπαιρνε την πρόκριση!

Πέφτοντας σε δύο περιπτώσεις στα δεξιά και μια αριστερά, ο Δράκος απέκρουσε την προσπάθεια του Ντεσπόντοφ, έπιασε αυτήν του Οζντόεφ, έβγαλε και του Ότο. Και, παρότι ο ίδιος είναι σεσημασμένος πεναλτάκιας, με… πρότερο βίο στην εν λόγω διαδικασία, ουδέποτε είχε κάνει κάτι ανάλογο.



Όλο αυτό, πάντως, δεν ήρθε τυχαία για τον Παναθηναϊκό. Άλλωστε, πριν από τον Ντραγκόφσκι είχε προηγηθεί ένα ανάλογο κρεσέντο από τον Γιούρι Λοντίγκιν, ξανά στο Κύπελλο, στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό.

Ενώ, πρώτος είχε… σύρει τον χορό ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι, στη Μασσαλία, κόντρα στην Μαρσέιγ και την πρόκριση του «τριφυλλιού» στον 3ο προκριματικό γύρο του Champions League...

Το 3Χ3 οφείλεται, εν πολλοίς, πέραν των ικανοτήτων των συγκεκριμένων γκολκίπερ και στον Γιώργο Μουντάκη. Ο προπονητής τερματοφυλάκων κάνει πολύ καλή δουλειά, σε επίπεδο προετοιμασίας, αλλά και οδηγιών και αυτή βγαίνει και στον αγωνιστικό χώρο.

Καμπανάκι για το νταμπλ!

Η πρόκριση του Παναθηναϊκού του δίνει ώθηση. Του προσφέρει ηρεμία, του αυξάνει την αυτοπεποίθηση και φυσικά τον αφήνει σε… τροχιά τίτλου, μέσω της εκ νέου κατάκτησης του Κυπέλλου, ακόμα και αν το πρωτάθλημα είναι αυτοσκοπός για όλους στον οργανισμό!

Άλλωστε, για όσους τυχόν το έχουν λησμονήσει, η παρουσία του στον τελικό για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια ήρθε μέσα από έναν πολύ δύσκολο «δρόμο». Πρώτα ο Ολυμπιακός, μετά ο Ατρόμητος και τώρα ο ΠΑΟΚ, με δύο εκτός έδρας προκρίσεις σε «Καραϊσκάκης» και Περιστέρι, δεν το λες και... απλό πράγμα.

Δικαιούνται, δε, ο Τερίμ και οι ποδοσφαιριστές του να πανηγυρίσουν με αυτήν με την καρδιά τους. Το έκαναν, άλλωστε, χθες. Δεν σημαίνει όμως, επ’ ουδενί, πως η εικόνα δεν πρέπει να τους προβληματίσει παράλληλα. Είναι άλλο πράγμα η πρόκριση και άλλο η εμφάνιση με τους Θεσσαλονικείς.

Με δεδομένο, συνεπώς, ότι άπαντες θέλουν να φτάσουν στην πηγή στο τέλος του πρωταθλήματος και κατ’ επέκταση στο νταμπλ, θα πρέπει να βρεθούν λύσεις σε μια σειρά από «θέματα». Τόσο εντός των τεσσάρων γραμμών, όσο και έξω από αυτές, με τους μυϊκούς τραυματισμούς να συνεχίζονται.

Αντί επιλόγου

Κλείνοντας να σταθούμε σε δύο ακόμα πραγματάκια. Το γεγονός πως ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος χθες δεν σημαίνει πως άξιζε αυτός την πρόκριση. Βλέπετε, για κάποιον… περίεργο λόγο, όσοι κάνουν τέτοιες κρίσεις αγνοούν επιμελώς το γεγονός πως υπήρξε και άλλο παιχνίδι των δύο ομάδων.

Στην Τούμπα, με τον Παναθηναϊκό να είναι τότε εκείνος ανώτερος, να κερδίζει με 1-0 και ενώ θα μπορούσε να είχε εξασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερο σκορ! Άρα και να κάναμε άλλη κουβέντα για τη ρεβάνς. Όσο για τα περί ροτέισον τότε, από πλευράς Ραζβάν Λουτσέσκου; Είχαν βρεθεί στην θέση του Ρουμάνου τεχνικού κι άλλοι συνάδελφοί του στους «μεγάλους», με τελευταίο τον… Τερίμ. Κοιτάξτε τα αποτελέσματά τους, σε ανάλογες συνθήκες…

Αναφορικά με τον Τούρκο προπονητή, δε, θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία και στην τοποθέτηση του για τον Μπάμπα Ράχμαν. Σπουδαία και ειλικρινή λόγια, που έρχονται να προστεθούν στο καθολικό χειροκρότημα του κόσμου, εν μέσω σκορ αποκλεισμού -με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία του- την στιγμή που αποχωρούσε ο Γκανέζος μπακ με το ασθενοφόρο!